TEKEL İŞÇİLERİNİN İHTİYAÇLARI ACİL!!!

Direnişteki tekel işçileri için ihtiyaç listesi mesajı yaygınlaştıralım lütfen *HİJYENİK PED*ANTİ-GRİPAL İLAÇ*ANTİ-BİYOTİKLER*MUKOLİTİK ÖKSÜRÜK ŞURUBU*ANTİ-VİRAL POMAD*SCATRİZAN NEMLENDİRİCİ*RİF AMPUL*ŞEKER İLACI MAKİNASIYLA BİRLİKTE*EL DEZENKFEKTANI*BEPANTEN POMAD*MASKEYardımlarınızı Tekgıda-İş Sendikası Genel Merkezini arayarak ulaştırabilirsiniz. TEL: 0212 264 49 96

TEKEL DİRENİŞİ!!!YAŞASIN EVRENSEL GENEL GREV!!!

ZİNCİRLERİMİZDEN BAŞKA KAYBEDECEK NEYİMİZ KALDI? TEKEL DİRENİŞİNİN YANINDAYIZ
İnsanca yasamak için emek harcarken artık hayatta kalmak için caba harcar hale geldik! Bize ait olan her şey bir bir elimizden alınıyor. Sefaletini, çilesini, cefasını çektiğimiz, hepimize ait olan yaşam alanlarımız yıkılıyor, okullarımız, hastanelerimiz, fabrikalarımız, satılıyor, toprağımız yağmalanıyor, ürünlerimiz yok pahasına elimizden alınıyor, suyumuz şirketlere pazarlanıyor, iş güvencesinden, sağlık güvencesinden yoksun bırakılıyoruz. Her alanda, her yerde benzer kaygılarla yeni bir mücadele başlıyor her gün... Kentsel dönüşüm dene dene evleri yıkılan yurttaşın mücadelesi, topraklarına bulaşacak zehri istemeyen köylünün mücadelesi, sendikalı oldukları için işlerinden olan, fabrikalarının özelleşmesine karşı çıkan işçilerin mücadelesi... Hepsinin özü aynı yerde birleşiyor. Ve günlerdir Tekel işçilerinin haklı mücadelesini izliyoruz. Tekel işçileri işlerine ve emeklerine, sahip çıkıyorlar. Biliyoruz ki Tekel işçilerinin mücadele ettiği mantık, evlerimizi başımıza yıkan, hastanelerimizi alışveriş merkezine çeviren, okullarımızı rantçılara satan, eczaneleri markete çevirmek isteyen, suyumuzu şirketlerin ellerine bırakan, toprağımızı kirleten, yemeğimizi zehirleyen mantığın ta kendisi. Bugün bu mantığa karşı herkesin bir araya gelmesi, mücadelenin zeminini daraltmaması gerekmektedir. Sendikalarımızın da işçinin, emekçinin, çalışan sınıfların yanında olarak her gün karşımıza çıkan zorluklarla mücadele etmesi bir zorunluluktur. Bir sendikanın meşruiyeti emek mücadelesi veren işçinin yanında olarak mücadeleye güç katmaktan geçer. Meşru bir sendika bize türlü şekillerde zulmeden bu zihniyetin yanında durarak bizlere ihanet edemez. Tekel işçisinin bir ayı aşan direnişi toplumun diğer tüm kesimlerine de kararlı mücadeleyi öğretiyor. Şimdi sıra, tüm yıldırma ve yalnızlaştırma çabalarına karşı onurlu bir şekilde direnen, sonuna dek “mücadeleye devam” kararı alan tekel işçisinin direnişini yurt geneline yaymakta. Tekel demek on yıllardır süren serbest piyasacılığa, özelleştirmeye, işsizliğe ve yoksulluğa karşı insanca bir yaşamı savunmak demektir. Yıllardır mahallelerimiz, okullarımız, hastanelerimiz, kamu arazilerimiz, toprağımız, suyumuz ve sağlığımız için mücadele veren bizler, emeğiyle insanca yaşamak için mücadele veren Tekel işçilerinin yanındayız. Mücadele ediyoruz, çünkü halkın olanı savunuyoruz. Mücadele ediyoruz, çünkü emeğe değer veriyoruz. Mücadele ediyoruz, çünkü bunca yıllık tarihi ve birikimi yağmalamayı kendilerine hak görenleri istemiyoruz. Bu nedenlerle de Tekel İşçileri’nin “genel grev genel direniş” çağrısının yanındayız. Türk-İş’in bu haklı talebi yerine getirmesi için de mücadele edeceğiz. Tüm duyarlı halkımızı da Türk-İş sendikasına genel grev, genel direniş çağrısı içeren dilekçeler göndermesini talep ediyoruz.Birlikte insanca bir yaşam için.....


YUKARIDA YAZILANLAR ORTAK BİR METİN BİZ BURSA ANARŞİST KARNAVAL OLARAK TEKEL İŞÇİLERİNİN VE DÜNYA İŞÇİLERİNİN YANINDAYIZ...REFORMİST TÜRK-İŞ HEMEN ŞU ANDA GENEL GREV İLAN ETMELİ...UNUTMASIN Kİ ORASI İŞÇİLERİN SENDİKASI-SENDİKA AĞALARININ SENDİKASI DEĞİL-BUGÜN TÜRK-İŞİ İŞGAL EDEN İŞÇİ SINIFI YARIN O SENDİKAYI KAFALARINA DA YIKAR...

BUGÜN ŞİŞLİ’DE HRANT DİNK CADDESİ’NDE ENSESİNDEN VURULMUŞ BİR ERMENİYİZ!

Çeşitli iktidar odaklarının hakimiyetlerini daim kılmak için, habire halkları birbirlerine boğazlattırdıkları bir ülkede yaşıyoruz.
Dün öteki olarak gördüğüne saldırtılan, bugün kendisi linçe maruz kalıyor.
Kültürel çeşitlilik sürekli olarak tehditle ve yokedilmeyle karşıkarşıya.
Birbirimizi yoketmemiz için, habire düşmanlıklar üretip, aramızda çatışma yaratıyorlar.
Kardeş olduğumuzu farkedip bunun için mücadele etmedikçe, birimizi diğerine kırdırmaya devam edecekler.
Geçen hafta Selendi’de Çingene olarak kırıldık, geçen ay Biga’da Kürt.
Onyedi yıl önce Sivas’ta çoğu Alevi çeşit çeşit insandık, ondan bir yıl sonra Solingen’de Türk.
Bu acıları, katliamları yaşamışlar olarak bugün burada IRKÇILARA İNAT, KARDEŞİMSİN HRANT demek için bulunuyoruz.
Bir daha kardeşlerimize dokunulmasın diye biraradayız.
Bu haftasonu da yine çeşit çeşit insan olarak Tünel Meydanı’nda olacağız.
Bbirbirimizi yememiz için çabalayanlara karşı KARDEŞLİK SOFRASI kuracağız.
En çeşitli yiyeceğimizi, aşuremizi hep beraber yiyeceğiz.
Kültürlerimizin bütün çeşitliliğiyle, eşit ve özgür insanlar olarak buluşacağız, nasıl bir dünya istediğimizin örneği olarak.
23 ocak cumartesi günü saat 15:00′te Tünel Meydanı’ndayız.
KARDEŞİME DOKUNMA İNİSİYATİFİ

Vicdanlar Tutsak Alınamaz!

VİCDANLAR TUTSAK ALINAMAZ !!!

Tarih 6 Ocak 2010. Memleketin asker ve sivil bürokrasisinin otorite ve itaatle yoğrulmuş olan “kalbinin” uygun adımlarla çarptığı Ankara’da bürokrasiye inat, yamuk yumuk adımlara sık sık ev sahipliği yapan Yüksel Caddesi’nde, tutuklu Vicdani Retçi Enver Aydemir ile dayanışmak amacıyla, anti-militaristler tarafından kamuoyunu bilgilendirme amaçlı bir basın açıklaması düzenlendi.
100 kadar Çevik Kuvvet polisi, bütün şiddeti ve çok da yabancısı olmadığımız/olamadığımız o meşhur orantısız gücüyle basın açıklaması yapan anti-militaristlerin üzerine saldırdı. Şiddet, cinsiyetçi taciz ve hakaretler, eylemcilerin nezarete götürüldükleri araçta, 20 saatten fazla kaldıkları nezarethanelerde ve adliye koridorlarında da devam etti. Devletin savcısı ve Hâkim’i, kendilerini savaş ve şiddet karşıtı olarak tanımlayan anti-militaristleri kanunsuz gösteri düzenlemek, polise hakaret ve mukavemet ile suçladı. Gözaltına alınan 23 anti-militaristten biri olan, Volkan Sevinç TUTUKLU yargılanmak üzere Sincan cezaevinde TUTSAK EDİLDİ.
6 Ocak’ta yaşanan durum kısaca böyle. Peki, neden böyle oldu? Yani, Devlet neden Vicdani Retçileri tutukluyor ve neden onları Vicdani Retçi oldukları için değil de başka sebepler öne sürerek yapıyor bu işi? Ve neden Vicdani Reddin bir insan hakkı olduğuna işaret eden anti-militaristlere şuursuzca saldırıp tutsak ediyor? Bu soruların cevaplarını devlete karşı mücadelelerin tarihinde ararsak, koyunların içerisinden de keçileri rahatlıkla ayırt ederiz.
AÇIKLAYALIM;
İmzacıları arasında Albert Einstein, Martin Buber, Bertrand Russell, M.K Ghandi gibi dönemin aydınları ve bilim adamlarının yoğun desteğiyle oluşturulan, 1926 yılında açıklanan “Savaş Karşıtı Manifesto”nun giriş cümlesi aslında hepimizi bir yerlere çağırıyor;
“İnsanlık adına; savaş suçları tarafından tehdit edilen tüm siviller, özellikle kadınlar ve çocuklar için; savaştan ve savaş hazırlıklarından zarar gören doğanın yararına…”
Devamını siz getirin. Ama dikkatli olun! Yüksek sesle olur olmadık yerde, mesela Yüksel Caddesi İnsan Hakları Heykeli önünde kesinlikle dile getirmeyin TUTUKLANABİLİRSİNİZ. Neyse, biz işimize bakalım ve hemen belirtelim; yurttaşlarını -topraklarını savunmak adına- insanların savaşa katılmaları için zor kullanmakta bir sakınca görmeyen devlet aygıtı, kendi yurttaşıyla beraber hazırladığı sözleşmeyi –yani anayasayı- zorunlu askerlik şartıyla donatarak sahip olduğu militarist ruhu, erkek nüfusunun tamamına aşılar. Akla tamamen aykırı bu uygulamaya bir tepki gösteren, sizin de saygı duyduğunuza emin olduğumuz manifestonun imzacıları, -bizi/sizi herkesi- sivil itaatsizliğe, vicdani redde ve savaş vergilerini reddetmeye çağırmaktadır.
1926 yılında açıklanan bu manifestodan sadece bir yıl sonra, 1927 yılında bu memlekette de “askerlik hizmeti” anayasal bir zorunluluk olarak uygulanmaya başladı. Bu şuna delalettir; artık “modern ulus devlet”i ve onu yaratan her şeyi zorunlu olarak askere alınan bizlerden/sizlerden oluşan, itaatin sıradanlaştığı, “profesyonel” bir ordu koruyacaktır. Militarizm daha bir görünür ve daha yaygın bir şekilde ortaya konmuştur ki “Modern Türk Ulus Devletinin” kurucu/koruyucu kişilerinin asker kökenli olması militarizmi güçlü ve sorgulanamaz kılmıştır.
Peki, arkadaşım nedir bu militarizm? Çok basit. İzah edelim. Eğer sözlüğü açıp bakarsınız şunu görürsünüz; “Bir ülkede ordu gücünün aşırı derecede ağır basması, bütün yurt sorunlarının yalnız ordu gücüyle çözülebileceğini savunan görüş”. “Orduculuk” diyebiliriz o halde. Darbe iddiasıyla yargılanan generalleri, albayları ve son günlerde meşhur olan kozmik odanın esrarını hatırlayın. Fakat burada dikkat edin. Hâki rengi üniforma giymeyen her er kişi militarist olmaz sanmayın. Şöyle ki; “Militarizmi var eden şey, modern devletin kurucu idesi, korku kavramında temellenen güvenlik talebidir. Korku sürekli kılındığında militarizm varlığını sürdürebilir. Militarizm tekniğin egemen olduğu, aklın araçsallaştığı, insanların tek biçimli bir aynılaştırmaya uğratıldığı, dolayısıyla insanların eylemlerinin kendi yargılama/düşünme yetileriyle değil, bir düzen mantığının kural koyuculuğuyla belirlendiği bir yaşam biçimini düzenlemedir.” Korkun ey insanlık !!! Korkun ey halk !!! Korkun ey ahali !!!
- Yurttaş tekmil ver !
- 36-42 kuzey paralelleri 26-45 doğu meridyenleri KOMUTANIM !
- Yurttaş !
- Emredin KOMUTANIM !
- Hazıııır ol !
- …
- VAKUR BİR İFADE İLE İLERİİİİİİ BAK !
- …
- Yurttaş KORK !!!

“Ordular kolektif şiddetin etkili bir tehdit oluşturmasını sağlayan ve bu şiddeti uygulayan organizasyonlar olmanın ötesinde ulusun büyüklüğünün ve devletin bağımsızlığının sembolik temsilidir. Ek olarak askerlerin bir vatana ihtiyacı vardır; ama aynı zamanda da bir düşmana, bu nedenle zihinsel ve manevi seferberlik; bir tehdit ediliyor duygusu yaratma kin ile nefreti, dış ya da iç düşman olarak teşhis edilenlerin üzerine yönlendirme anlamına da gelir.”
Sahip olduğumuz düşmanları bir düşünelim. Öğretilenleri hatırlayalım. Düşünün düşünün … Korkmayın, Utanmayın… Kürtleri, Ermenileri, Rumları… Verilen tarih derslerini, “duyarlı vatandaş” kimliğimizi, ilmik ilmik örülen, haberlerin olmazsa olmazını, katransız ve tüysüz linçleri düşünün… Biraz da olsun anlaşmadık mı şimdi?
BELKİ ŞÖYLE ANLAŞIRIZ…
Vicdani Reddin tarihsel gelişiminin militarizmin gelişmesiyle eş zamanlı olarak ortaya çıktığını söyleyebiliriz. Vicdanı tanımlamaya sayfalar yetmez de “Vicdani Reddi” belki izah edebiliriz. Vicdani Red, bireyin inançsal, ahlaksal, politik nedenlerden dolayı askerlik görevini reddetmesi olarak tanımlanabilir. Şöyle temellendirilir; bireyin tercihlerinde vicdan kavramı önemli bir yer oluşturur ve vicdanına aykırı gelebilecek her hangi bir durumun içinde olmayı istemez. Bu yüzden vicdanıyla beraber kendisini sorgulamaya başlar ve sonuç olarak vicdana aykırı gelebilecek herhangi bir durumu reddeder. Anti militarist tarihle birlikte anılan Vicdani Red, yoğunluklu olarak militarizmin en fazla kendini gösterdiği memleketlerde ortaya çıkmaktadır. Vicdani retçilerin önemli bir bölümü Ortadoğu bölgesinde etkin olmaya çalışırlar. İlginizi çeker belki; Filistin’i sabah akşam bombalayan İsrail topraklarında bini aşkın vicdani retçi Arap “kardeşlerini” öldürmek istemediği için askere gitmeyi reddediyor. Vaktiyle Amerika Birleşik Devletleri’nde “kelebek gibi uçup arı gibi sokan” Müslüman boksör Muhammed Ali Vietnamlılarla bir sorunu olmadığını, bu yüzden kimsenin onu zorla askere alamayacağını belirtikten sonra başına gelmeyen kalmadı. Bu örnekler uzatılabilir. Ama fazla uzatmadan şunu da belirtmekte yarar var;
“Anti militarizm sığ bir savaş karşıtlığında değil bir tahakküm biçiminin eleştirilmesi ve Red edilmesinde bulunmalıdır. Bu tahakküm biçimi militarist bir devlet formunda cisimleşir. Bu yüzdendir ki anti-militarizm kapitalizmin yarattığı güç tekeli olarak devletin reddidir.”
Bu açıdan Vicdani Red açıklamalarına bakıldığı takdirde açıklamaların en belirgin yanının, şiddet karşıtlığı üzerinden temellenmesi olduğu görülebilir. Şiddet tekelini elinde bulunan devletin açık bir eleştirisi halinde de okunabilecek açıklamalarda, tahakküm ile şiddet yan yana kullanılmaya özen gösterilir. Tahakküm aracı olarak görünen devlet ve bu tahakkümün en büyük aracı olan militarizm kendisini tüm ağırlığıyla gösterdiği yerlerde sorgulanmaya başlar. Savaş alanında.
Aynı zamanda savaş olsun olmasın askerlik hizmetini reddetmek, daha doğru bir ifadeyle asker olmayı reddetmek, yalnızca savaşmayı ve şiddeti reddetme değil, itaat eri yapılmayı ve iradesizleştirilmeyi ve bağımsız düşünme yeteneğinin elinden alınmasını da reddetmek demektir.
Kendi başına askerlik hizmetinin reddi, militarizmin reddedilmesi anlamına gelmemektedir. Birey her hangi bir sebepten ötürü askerlik yükümlülüğünü yerine getirmek istemeyebilir. Vicdani retçiler açısından tartışmanın çoğu zaman asker olmak ya da asker olmamak üzerine yoğunlaştığı bir gerçek. Peki; asker olmak ne demek? Bu memlekette bu sorunun cevabı çok net. İlk olarak Irkçı Nazilerin gözde birlikleri olan SS subaylarının kasaturalarında görülen, daha sonra bu kasaturalardan çıkıp bu memleketin Silahlı Kuvvetleri’nin kışla duvarlarına ve çeşitli özel birliklerin brövelerine işlenen bir slogan bize her şeyi açık seçik gösteriyor. “Orduya İtaat Şerefimizdir”. İşte bu itaatin yarattığı şeref askerliğin ta kendisidir. İtaatin yüceltilmesi militarist aygıtların, itaat eden ve itaat isteyen arasındaki anayasal temelinde örgütlenen karşılıklı bir anlaşmayla gönüllü/zorunlu olan bir konumdan ötürü ortaya çıkmaktadır. Buna karşın, militarizmin bir itaat düzeni olduğunu ve itaat edildiği oranda güçlendiğini savunan Vicdani Retçi, ilk olarak bu halkayı kırarak kendini göstermeye başlar. Militarist unsurlar ise Vicdani Retçinin, siyasallaşmış duruşunu görmezden gelerek farklı bir yöntem içerisine çoktan girdiler. Retçiyi görünmez kılmak esas taktik oldu ve bu yüzden Vicdani Red üzerinden bir hesap sormaya da kalkışılmaz. Kullanılan sistem kendi aygıtının ceza sınırları içindedir ve Red eylemini değersizleştirerek, itaat mekanizmasını sağlamlaştırır. İşte bu yüzden Vicdani Retçiler Retçi oldukları için yargılanmazlar. Militarist unsurların geliştirdikleri eziyet bahanesinin yasal ismi ise şu; “Toplu erat önünde emre itaatsizlikte ısrar” . Bu “suç” itaatsizliğin suçudur ve muhtelif yaptırımları vardır. Aynen bir ritüel gibi, gözaltındaki Retçi, Vicdani Retçi olduğunu defalarca belirtmesine rağmen bu yöndeki bir ifadesi dikkate alınmaz ve kendi itaat sınırları içinde düşünmeye mecbur olan “ordu” Retçiye başka suçlar yüklemek için, onun bir hasta olduğunu ya da askerlikten kaytarmaya yönelik bir tavır geliştirdiğini söyleyerek görünmezliğini sürekli kılmaya çalışır. Retçi de her seferinde ısrarlı bir şekilde “itaat düzenini” tanımadığını söyleyerek kendini görünür kılmaya çalışır ve anlaşmayı tek taraflı olarak yırtar atar. Böylelikle yaratılmaya çalışılan militarist halkalardan birisini kendi inisiyatifi doğrultusunda kıran Retçi “asker olmayı” reddeder. Şimdi biraz daha anlaştık değil mi?
“SİVİL” CEZALAR: 155’TEN 318’E
Ünlü Türk Ceza Kanunu’nun eski 155’ci maddesi, 1 Haziran 2005’te yürürlüğe giren yeni kanunda 318 sıra numarası ile korundu. Ayrıca, suçun basın yoluyla işlenmesi ağırlaştırma nedeni sayılarak cezaların yarı oranında artırılması hükmü getirildi. İş bununla da bitmedi. 2006’nın Haziran ayında kabul edilen Terörle Mücadele Kanunu ile bu eylem, “suç işlemek üzere kurulmuş bir terör örgütünün faaliyeti çerçevesinde” yapılmışsa, ek olarak “terör suçu” kapsamına alındı. Böylece cezanın alt ve üst sınırı yükseltilmiş ve suçu işleyenlerin DGM’ler yerine kurulmuş Özel Yetkili Ağır Ceza Mahkemeleri’nde yargılanmasının önü açılmış oldu.

155 İNCİ MADDEYE GÖRE AÇILAN KİMİ DAVALAR VE SONUÇLARI ŞÖYLEDİR;

Sokak Dergisi’nin 1989 sonunda yapmış olduğu bir kampanya ile vicdani retlerini açıklayan Tayfun Gönül ve Vedat Zencir ilk vicdani retçiler oldu. Bunun üzerine “Halkı askerlikten soğuttukları” iddiasıyla sivil mahkemede yargılandılar. Mahkeme Tayfun Gönül’e üç ay hapis cezası verdi, bu ceza daha sonra para cezasına çevrildi.

Bir zamanların reytingi yüksek televizyon kanallarından HBB’de 1993 yılında yayınlanan “Anten” programında, Savaş Karşıtları Derneği (SKD) Başkanı Aytek Özel ve Vicdani Retçi Menderes Meletli ile röportaj yaptıkları gerekçesiyle, program yapımcısı Erhan Akyıldız ve muhabir Ali Tevfik Berber, askeri mahkemede yargılandı. Akyıldız ve Berber tutuksuz yargılandı ve iki ay hapis cezasına çarptırıldı.

Sanatçı Bilgesu Erenus, Ocak 1993’de Lüleburgaz’daki bir toplantıda yaptığı konuşmada, ‘halkı askerlikten soğutacak ifadeler kullandığı’ iddiasıyla Genelkurmay Askeri Mahkemesi’nce iki ay hapis cezasına çarptırıldı. Cezanın Askeri Yargıtay’da onaylanması üzerine Erenus Bayrampaşa Cezaevi’ne gönderildi. Hakkında, “Anneler! Rica ediyorum, yalvarıyorum. Çocuklarınızı askere göndermeyin” sözleri nedeniyle dava açılan Erenus, 16 Mayıs 1996 tarihinde serbest bırakıldı.

Özgürlük ve Dayanışma Partisi (ÖDP) Genel Başkan Yardımcısı Saruhan Oluç ve ‘İşçiler ve Politika’ adlı aylık gazetenin sorumlu Yazı İşleri Müdürü Mustafa Doğan, gazetenin Aralık 1993 nüshasında yayımlanan “Haydi Askere” başlıklı yazıda “Halkı askerlik hizmetinden soğutacak neşriyatta bulundukları ve milli mukavemeti kırdıkları” iddiasıyla yargılandı. Yargılama sonucunda, ikişer ay hapis ve eski parayla 160.000’er TL ağır para cezasına mahkum edildiler. Doğan’ın hapis cezası paraya çevrildi. Oluç ise cezasını tamamlayarak tahliye oldu.

Osman Murat Ülke, Genelkurmay Askeri Savcılığı'nın kararı üzerine, askerlik belgelerini yaktıktan bir yıl sonra tutuklandı. Mamak Askeri Cezaevi'nde tutuklu olarak kaldığı iki ay boyunca askeri uygulamalara uymadı ve başladığı açlık grevinin 23’üncü gününde talepleri kabul edildi. Artık askeri uygulamalara (asker elbisesi giymek, içtima, vs…) uyması için zorlanmayacaktı. Bu sırada Genelkurmay Askeri Mahkemesi'nde sürmekte olan dava 29 Ocak 1997'de sonuçlandı ve Ülke, TCK 155'e muhalefetten altı ay ceza aldı.

Koray Düzgören ve Nilüfer Akbal, Vicdani Retçi Osman Murat Ülke'nin askere gitmeyi reddettiğinde yaptığı basın açıklamasının metnini Düşünceye Özgürlük Kampanyası çerçevesinde kitapçık haline getirerek yeniden yayımladı ve kendilerini 1998 Mart ayında İstanbul DGM savcılığına ihbar etti. Ankara Genelkurmay Askeri Mahkemesi’nde yargılanan Akbal ve Düzgören, ikişer ay hapse mahkum edildi, ancak bu ceza 3 Eylül 1999 tarihli erteleme yasasına göre ertelendi. Düzgören, karardan sonra AİHM’e başvurdu. AİHM, Düzgören'in adil yargılanmadığına ve ifade özgürlüğünün kısıtlandığına oybirliğiyle karar verdi ve Türkiye’yi tazminata mahkum etti.

Düzgören ve Akbal ceza alınca müzisyen Şanar Yurdatapan ve gazeteci Nevzat Onaran aynı metni bir kez daha yayımlayarak aynı yöntemle kendilerini ihbar etti. Sanıklar, Ankara Genelkurmay Askeri Mahkemesi tarafından ikişer ay hapse mahkum edildi. Onaran ve Yurdatapan’ın cezaları 3 Eylül 1999 erteleme yasasının tarih sınırının dışında kaldığı için ertelenmeyerek kesinleşti ve ikisi de cezalarını yatıp çıktı. Kararın kesinleşmesinden sonra Yurdatapan ve Onaran AİHM’e başvurdu. AİHM, Onaran için Türkiye’yi tazminat ödemeye mahkûm etti, Yurdatapan’ın başvurusu ise henüz sonuçlanmadı.

Düşünceye Özgürlük-2000 kitabı yayıncıları Cengiz Bektaş, Yılmaz Ensaroğlu , Siyami Erdem, Vahdettin Karabay, Ömer Madra, Etyen Mahcupyan, Lale Mansur, Atilla Maraş, Prof. Ali Nesin, Zuhal Olcay, Hüsnü Öndül, Yavuz Önen, Erdal Öz, Salim Uslu, Şanar Yurdatapan’a kitapta yeralan, biri ÖDP 2. Bşk. Saruhan Oluç’un, öteki vicdani retçi Osman Murat Ülke’nin yazıları nedeniyle, TCK 155’den dava açıldı. Normalde herkese ikişer ay, Yurdatapan’a -aynı suçu bir daha işlediği için- en az dört ay hapis cezası verilmesi gerekirken, tüm sanıklar için beraat kararı çıktı. Sanıklar, bu kararı “Adil Yargı ilkesinin ters yönden çiğnenmesi” olarak temyiz ettilerse de, bu istek Askeri Yargıtay’ca reddedildi.

Mehmet Bal, Ekim 2002'de 9,5 aylık askerliğinin ardından, vicdani reddini açıkladı ve tutuklanarak Adana Askeri Cezaevi'ne kondu. Bunun ardından Bal hakkında TCK 155’den dava açıldı. Mahkeme, Bal’ın açıklamasının askerlik ile ilgili kişisel tercih ve düşüncelerinin açıklanması niteliğinde olduğunu belirterek beraat kararı verdi. Bu kararla vicdani ret açıklamaları TCK 155 kapsamının dışında bırakıldı.
318 GÖREV BAŞINDA

İHD İstanbul Şubesi Vicdani Ret Komisyonu aktivisti Doğan Özkan, “İnsan Hakları Haftası” etkinlikleri kapsamında 12 Aralık 2004 tarihinde Selimiye Kışlası önünde İHD adına yaptığı basın açıklaması nedeniyle 'Halkı askerlikten soğuttuğu' iddiasıyla yargılandı. Üsküdar 1. Sulh Ceza Mahkemesi tarafından, 20 Eylül 2006’da görülen karar duruşmasında 5 ay hapis cezasına çarptırıldı. Ceza, mahkemece 3 bin YTL tutarında para cezasına çevrildi. 'Askerlik yapmayacağını ve para cezasını ödemeyeceğini söyleyen Özkan’ın dava dosyası şu anda temyizde.

Yazar Perihan Mağden hakkında, haftalık Yeni Aktüel dergisinde 27 Aralık 2005'te yayımlanan “Vicdani Ret Bir İnsan Hakkıdır” başlıklı yazısında "halkı askerlikten soğuttuğu" iddiasıyla, üç yıl hapis istemiyle dava açıldı. Genelkurmay’ın suç duyurusuyla açılan bu davanın ilk duruşmasında Mağden, ‘İstanbul Adalet Sarayı’nın üçüncü katında ağır hakaretlere uğradı. Şehit yakınları ile gazilerden oluşan grup Mağden’e "Cariye", "Maşa", "İsrail'e git", "PKK'lı" diye bağırdı. 27 Temmuz 2006’da görülen ikinci duruşmada davayı karara bağlayan hakim, Mağden'in eyleminin düşünceyi açıklama ve yayma hürriyetinin kullanımı kapsamında kaldığını belirterek, beraat kararı verdi.

Vicdani retçi Erkan Bolot ile yapılan ve 10 Ekim 2005 tarihinde yayımlanan ‘Savaşların İnsan Kaynağını Kurutalım’ başlıklı söyleşi nedeniyle Birgün Gazetesi Pazar Eki editörü Gökhan Gençay ile sorumlu Yazı İşleri Müdürü İbrahim Çeşmecioğlu'na Beyoğlu 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nde dava açıldı. Asliye mahkemesi, görevsizlik kararı vererek dosyayı DGM’lerin yerine kurulmuş olan Özel Yetkili İstanbul Ağır Ceza Mahkemesi'ne sevketti. Son olarak, Ağır Ceza Mahkemesi de görevsizlik kararı verdi. Duruşma tarihi henüz belli değil.

Halil Savda, 18.11.2004 tarihinde vicdani reddini açıkladı. Bu tarihten itibaren "hizmetten kısmen veya tamamen sıyrılmak kastı ile emre itaatsizlik" suçlamalarıyla askeri mahkeme ve birlik arasında gidip gelen Savda’ya 2006’da bir de TCK 318 davası açıldı. “Lübnan'da sivillere zarar veren operasyonlarda görev almak istemiyorum” diyen ve 28 gün hapis cezası alan İsrail askerleri Amir Paster ve Itzik Shabbat’ı desteklemek için yapılan basın açıklamasını okuyan Savda, vicdani red eyleminin yanı sıra bir de bu suçtan yargılandı. Bu yargılamadan 5 ay hapis cezası aldı. Bu cezanın Yargıtay tarafından onanması durumunda tekrar tutsak edilmesi söz konusu.
Burada Savda’nın ders niteliğindeki savunmasından kısa bir örnek vermek yararlı olacak...


İsrail’in 2006 yılındaki Lübnan işgali sürerken, bu işgalde yer alması istenen İtzik Shabbat ve Amir Paster gibi İsrail ordusunda görevli 40’a yakın vicdani retçi, insanların din, dil farkı gözetmeksizin aynı duygulara sahip olduğunu göstererek savaşta yer almayı reddettikleri için çeşitli hapis cezaları ile cezalandırıldı. İsrailli vicdani retçilerin tutumları önemlidir. Çünkü İsrail toplumunun her şartta işgal ordusunu desteklediği yalanını çürütmüştür. Orada da barışseverler var ve onların gittikçe çoğalacağını biliyorum.
Bugün burada, öldürmeyi reddeden İsrailli vicdani retçilerle dayanıştığım ve İsrail hükümetinin vicdani retçileri cezalandırmasını protesto ettiğim için yargılanıyorum. Yine, İsrail hükümetinin, Lübnan kuşatmasına tepki gösterdiğim için mahkemenizde ifade vermekteyim. İsrailli vicdani retçilerin barış mesajını sahiplenmek önemliydi. İsrailli barışseverlerle dayanışırken, “askere gitmeyin” çağrım, savaşların insan kaynaklarını kurutma çaba ve görüşlerimin bir dışa vurumudur. Bu arzu ve görüşler dünyadaki bütün savaş karşıtlarının görüşünü yansıtmaktadır. Bugün burada yargılanmakta olan savaş karşıtı görüş ve tutumdur.
Halkı askerlikten soğutmak gibi bir suç tarifi akıl dışıdır. Bu yargılamaya konu olan “herkesi askerliği reddetmeye çağırıyorum” sözü yaşama hakkına, düşünce ve vicdan hürriyetine duyduğum saygı gereğidir. “Halkı askerlikten soğutma” suçunu düzenleyen m.318; yaşama, düşünce ve vicdan hürriyetinin savunusunu yasaklıyor.
TCK m.318 “Halkı askerlikten soğutma” fiili, “milli savunmaya karşı suçlar” adı altında 1926 yılında suç olarak kabul edildi. 1889 tarihli İtalyan Zanardi Kanunu (765 sayılı TCK 1926–2005) Türkçeye çevrilerek kabul edildiğinde, dönemin Adalet Bakanı Mahmut Esat Bey TBMM’de yaptığı konuşmada; “Arkadaşlar, ceza kanunumuz çok settir. Çünkü inkılâp çok kıskançtır” diyordu. Evet, TCK çok sertti ve totaliter bir içerikteydi. Bunun en açık ifadesi de, “halkı askerlikten soğutma” olarak düzenlenen TCK’nın 155. maddesidir. Bu yasa maddesi ile “ordu ve askerlik eleştirilemez kurum ve değerler” olarak korunmaya alındı. Bundan böyle askerlik ve ordu eleştirilmeyecekti; eleştirildiklerinde ise eleştirenler cezalandırılacaktı. Zanardi Kanunu Mussolini İtalyası’nda değiştirilip daha baskıcı hale getirildi ve aynı değişiklik geciktirilmeden Türk Ceza Kanunu’na aktarıldı.
765 sayılı TCK, 2005 yılında değiştirilip yerini 5237 sayılı TCK’ya bıraktığında, “halkı askerlikten soğutma” hükmünü düzenleyen 155. madde, bu kez karşımıza 318. madde olarak çıktı. Yasa ve madde numarası değişmişti ama öz ve içerik aynen korunmuştu. 2006 yılında yapılan bir değişiklik ile “halkı askerlikten soğutma” fiili “terör suçu” kapsamına alınarak 318. madde daha da ağırlaştırıldı.

Kanımca şu sorunun yanıtı önemli: halkı barıştan soğutmak neden suç olmuyor da, halkı askerlikten soğutmak neden suç kabul ediliyor?
Halkı askerlikten soğutmak suçtur, çünkü yasanın orijinalinin yazıldığı 19. yüzyıl sonu İtalyasında erkekler askerlik yapmak için pek hevesli değillerdi. 1. Dünya Savaşı’nda tüm cephelerde %10’a varan firar vakaları yaşanıyordu. Osmanlı ordusunda da firar olayları revaçtaydı. Yakalanan asker firarilerinin akıbeti hemen her ülkede ya zindana atılmak ya da kurşuna dizilmekti. “Kurtuluş savaşı” ile birlikte yaratılan ulusçuluğun başarılı olabilmesi için de halkın askerleştirilmesi gerekiyordu. Osmanlı’da halk arasında bir “kayıp” duygusu olarak belleklere kazınan askerlik algısı değiştirilmeliydi. Bunun içinde M. Kemal’in bizzat yazdırttığı milli güvenlik kitabı ortaokullarda ders kitabı olarak okutulmaya başlandı. Yine askerlik konusunda gönülsüzlük yapanları korkutmak ve baskı altına almak için cumhuriyetin ilk yıllarında istiklal mahkemeleri kuruldu. Bu mahkemelerin asli görevlerinden biri asker firarilerini yargılayıp cezalandırmaktı. İstiklal mahkemelerinde onlarca asker firarisi kurşuna dizildi…
Bu tarihi savunmanın okunduğu vakit Ankara da pek hareketsiz değildir. Vicdani Red hakkının tanınması ve Vicdani Retçi Halil Savda’nın koşulsuz serbest bırakılması talebini içeren basın açıklamasını, İnsan Hakları Anıtı önünde 12 Nisan 2007 tarihinde, okuyan Vicdani Ret Çalışma Grubu’ndan Serpil Köksal ile ‘Asker Olma’ pankartını taşıdığı iddia edilen İbrahim Kızartıcı ve Şevket Murat Dünşen gözaltına alındı. Daha sonra, Ankara Emniyet Güvenlik Şube Müdürlüğü’nün şikayetiyle, haklarında “halkı askerlikten soğuttukları” iddiasıyla dava açıldı. Bu kişiler daha sonra yapılan yargılanmalarında beraat ettiler.
Ve son olarak 6 Ocak 2010 günü, Türkiye’nin başkenti Ankara’da, kentin en yoğun bölgesi olan Yüksel Caddesi’nde, tutuklu Vicdani Retçi Enver Aydemir ile dayanışmak düzenlenen basın açıklamasında gözaltına alınan Volkan Sevinç TUTUKLANDI.

İŞİN ÖZETİ ŞUDUR DOSTLAR;
Yaşadığımız topraklarda şiddet her an etimize batmıyor mu? Ruhumuzu delen bıçak Kemiğimizi zorlamıyor mu? Katillerin ve efendilerin, bu toprakların halklarıyla yürüttüğü psikolojik ve konvansiyonel savaşta, her şey giderek daha açık ve çıplak hale gelmiyor mu? Bu ülkenin egemenleri, anarşistlerin gıyabında vicdanların, yüz yıl önce deşifre ettiği bir şeyi, yani ‘iktidar’ı olanca ikiyüzlülükleriyle paylaşmıyorlar mı? İktidarın, birlik ve kimlik inşasında harç olarak kullana geldiği halinden memnun, biat etmeyi boynunun borcu bilen ideal vatandaş rüyasını tehdit eden tüm politik, sınıfsal, etnik ve cinsel kimliklerin ruhunu, varlığını hedef alan, kapitalizmin yüzlerce yıl önce başlattığı bu savaş, bugün tüm hileli ve çirkin gerçekliği ile sürmüyor mu? Ve sonunda; bu soruların cevabını vermeye ihtiyaç var mı?
VERELİM; EVET EVET EVET !!! BİN BİR KERE EVET
Bakın; Savaş ve militarizm ne sadece askerlik ne de sadece silah sıkmaktır. Bu nedenle, militarizm-piyon işbirliğine dayanan bir toplumsallığa karşı, böylesine bir süreçte, yapılması gereken en yaşamsal şey; ölümü reddetmektir. Volkan Sevinç, işte bu yüzden cezaevinde; ölümü ve öldürmeyi reddettiği için TUTSAK EDİLİYOR. Güzel kardeşim, bırak ölüm onların olsun, biz yaşamı alalım!

“ORDUYA İTAAT ŞEREFİMİZDİR” DİYEN KAFALAR ŞUNU İYİCE ANLASINLAR.
İTAATSİZ; YÜZ KERE, BİN KERE, ŞEREF OĞLU ŞEREF KERE ŞEREFLİDİR !!!
Ve;
ONUN ONURU, ZULME İNAT, BİZE/SİZE VE HERKESE BULAŞMAYA MUKTEDİRDİR !!!

Yoldaşımız Volkan Özgürleşiyor !

06 Ocak çarşamba günü Ankara’da düzenlenen Vicdani redci Enver Aydemir’le dayanışma eyleminde polis tarafından saldırıya uğrayarak gözaltına alınanlar arasında bulunan ve dün çıkartıldığı mahkeme tarafından ” slogan attırmak” , ” eylem organize etmek ” gibi sözde gerekçelerle tutuklanan yoldaşımız Volkan Sevinç için bugün Ankara’da ve İstanbul’da eşzamanlı dayanışma eylemleri yapıldı. İstanbul’da gerçekleştirilen eylem sonunda bir kişi daha vicdani reddini açıkladı. Ve vicdani ret dayanışmasının büyüdüğü , farklı şehirlerde yaygın eylemlerin yapıldığı bu süreçte devletin uygulamaya çalıştığı baskı , bugün İstanbul’da yapılan eylemle birlikte bir kez daha ortaya çıktı. Basın açıklaması sonrası basın metnini okuyan ve vicdani reddini açıklayan arkadaşlarımıza kimlik kontrolü dayatması yapılmaya çalışılırken , bu dayatmanın keyfi olduğunu ve kabul edilemeyeceğini söyleyen eylemcilerin kararlı tutumu sayesinde polis kimlik kontrolü yapamadı. Ve eylem sonrasında gözaltı yapma çabasıda boşa çıkartılmış oldu.

” Vicdanlar tutsak alınamaz Volkan Sevinç özgürleşiyor ” yazılı pankartın açıldığı eylemde ” Reddet , Diren , Hayır De , Askere Gitme ! ” , ” Öldürmeyeceğiz , Ölmeyeceğiz , Kardeş Kanı Dökmeyeceğiz ” , ” Enver Aydemir Vicdanımızdır ” ,” Biz Ordu’ya Sadece Fındığa Gideriz ” , ” Paşaların Tankları , Yıldıramaz Halkları ” , ” Barış İçin Vicdani Ret ” , ” Gözaltılar , Tutuklamalar , Baskılar Bizi Yıldıramaz ” , ” Volkan Sevinç Vicdanımızdır ” sloganları atıldı. Basın açıklamasına İstanbul Ahali , LAF , SGD , DÖH , Anti-Militaristler , Savaş Karşıtları ve Vicdani Redciler katıldı.
Eylemde okunan basın metni aşağıdadır ;

BASINA VE KAMUOYUNA

İki gün önce, altı ocak günü 23 kişi gözaltına alındı. Bu size ilginç gelmedi değil mi! Zira bu ülkede her gün onlarca insan çeşitli bahanelerle gözaltına alınıyor. Olağanlaşan bu durum yine olağan seyriyle sürerken 23’kişiden 1 kişi bahanenin günah keçisi edilerek tutuklanıyor. İşte bu seferki günah keçisi de Volkan Sevinç oldu. Volkan Sevinç düşledikleriyle ve eyledikleriyle bu çarka çomak sokuyor. Ve bu zalim dünya düzenini yıkmak, paylaşma ve dayanışmayla dolu otoritenin olmadığı bir dünyayı yaratmak istiyor. Çünkü o bir Anarşist. Ve şimdi “O” Ankara 2 No’lu F tipi Cezaevinde tutuklu bulunuyor.
Devlet bunu yapar. Devlet iktidarını sarsanları, coplar, gazlar, gözaltına alır, işkence yapar, tutuklar, savaştırır, öldürür. Bu devlet de yıllardır, yaşadığımız topraklarda bunları yapıyor. Greve giden Tekel işçilerini copladı, gazladı, gözaltına aldı; “TSK’nın askeri olmayacağını” bildiren Enver Aydemir’e işkence etti, tutukladı, bir halka tanklarıyla tüfekleriyle, bombalarıyla füzeleriyle saldırdı köylerini yaktı, boşalttı, siyasi gazete satan Engin Ceber’i, kırsalda oyun oynayan Ceylan Önkol’u öldürdü ve öldürüyor.
Hepimiz bunları biliyoruz. Bildiğimiz halde, susuyoruz, susturuluyoruz. Enver susmadı. Enver susmazken, dün Ankara’da ona destek olanlar gözaltına alınarak, Volkan ise tutuklanarak susturulmak isteniyor. Bugün Enver’in ve Volkan’ın yanında olan bizler de bu yolla susturulmaya sindirilmeye çalışılıyoruz. 26 Aralık 2009 tarihinde yapılan basın açıklaması sonrasında Halil Savda ve Fatih Tezcan’a, 07 Ocak 2010 tarihinde yaptığımız basın açıklaması sonrasında ise alandan ayrılan basın açıklamasını okuyan Çiğdem Bayrak’a keyfi kimlik sorgusu yapıldı. Bu keyfi kimlik sorgularının hepsinde ise gözaltına alma teşebbüsünde bulunuldu. Bu uygulamalarınız, dayağınız, işkenceleriniz yalnız bedenimizi yaralayabilir. Yüreğini yaraladığınız insanların öfkesi, bedenlerdeki yarayı görünmez kılar. Ve kelepçelerinizi yalnız bileklerimize takabilirsiniz; zihnimizi, vicdanımızı tutsak edemezsiniz. Çünkü bizler sadece vicdanının sesini dinleyip “REDDEDENLER” değil; bu savaşı yaşayan koca bir halkız. Susmayacağız, “REDDETMEK” için buradayız. Vicdanları susturamaz, bizleri yıldıramazsınız

VİCDANİ RET TUTSAKLARINA ÖZGÜRLÜK İNİSİYATİFİ

ENVER AYDEMİR’LE DAYANISMA İNİSİYATİFİ BASIN AÇIKLAMASI

Vicdani redci Enver Aydemir, 24 Aralık’tan beri tutuklu bulunduğu Maltepe Askeri Cezaevi’nde, tektip kıyafet giymeyi reddettiği için işkence görmektedir. 26 Aralık’ta kendisini ziyaret eden ve bu durumu zapta geçiren avukatına, açlık grevinde olduğunu söylemiştir.
27 Aralık Pazar günü, saat 12.30′da, Galatasaray Meydanı’nda biraraya gelen ailesi, avukatı ve destek verenler bir basın açıklaması yaptılar. 20 yyldır süren vicdani ret mücadelesinde, askeri cezaevlerinde uygulanan baskı ve işkencenin hiç bitmediğini, askeri cezaevlerinin militarizmin birer işkence kampına dönüştüğünü söylediler.

Sevgili Dostlar,

İslami inancı nedeniyle askerlik yapmak istemediği için 31.07.2007 tarihinde tutuklanarak Eskişehir Askeri Cezaevi’ne hapsedilen Enver Aydemir, 04.10.2007 günü Eskişehir Askeri Mahkemesi’nde 2 gün içinde mevcutsuz olarak birliğine teslim olması istenerek tahliye edildi.

Tahliye olduktan sonra yaptığı basın açıklamasında Aydemir: “TSK Seçkinlerinin laik değerlere dayanarak dini inançlarına karşı hasmane duygular beslediğini, bu yüzden laik bir ülkede askerlik yapmayacağını ve böyle bir düzenin asla ve asla bir neferi olmayacağını“ beyan etmiş ve vicdani reddini tekrarlamıştır.

Enver Aydemir, 24 Aralık Perşembe günü Kabataş vapur iskelesinde yapılan GBT yoklamasında hakkında çıkarılan “yakalama emri”ne istinaden gözaltına alınarak askeri mahkemeye çıkarılmış ve buradan tutuklanarak Maltepe Askeri Cezaevine gönderilmiştir. Aydemir 26 Aralık Cumartesi günü görüşmeye giden avukatına başından geçenleri anlatmış ve bu durum avukatı tarafından tutanakla tespit edilmiştir.

Anlatımına göre; kendisinden tektip cezaevi kıyafetini giymesini isteyen görevlilere, “asker olmadığını, olmayacağını; bu yüzden de bu kıyafeti giymeyeceğini” söyleyen Aydemir, görevliler tarafından coplanmış ve kaba dayağa maruz kalmıştır. Sonrasında üzerindeki kendi kıyafetleri çıkarılarak, sabaha kadar iç çamaşırlarıyla, soğukta bekletilmiştir. Bu durumu protesto etmek için ve elbiselerinin kendisine iadesi amacıyla Aydemir açlık grevine başlamıştır.

Zorla cezaevi kıyafeti giydirilen Aydemir, 25 Aralık Cuma günü öğle saatlerinde, bulunduğu yere gelen bir cezaevi yetkilisi tarafından, tektip kıyafet giymeyi reddettiği ve açlık grevi yaptığı için tekrar dayağa maruz kalmıştır.

26 Aralık Cumartesi günü, açlık grevini sonlandırması amacıyla zorla revire götürülen Aydemir’e, yine zorla serum bağlanmıştır.

Aydemir’le kısa bir süre görüşme olanağı bulan avukatı, Aydemir’in sağ gözünün altının morardığını; yorgun ve bitkin olduğunu görmüştür.

Türkiye, altına imza attığı uluslararası sözleşmelerce de tanınan vicdani ret hakkını uygulamamaktaki ısrarını sürdürmektedir. 20 yıldır süren vicdani ret mücadelesinde, askeri cezaevlerinde uygulanan baskı ve işkence hiç bitmedi. Daha önce vicdani retçi İsmail Saygı yine aynı Maltepe askeri cezaevinde, vicdani retçi Mehmet Bal Adana ve Hasdal askeri cezaevlerinde; vicdani retçi Mehmet Tarhan Sivas askeri ceezaevinde işkence görüp lince maruz kaldı. Ve bugün vicdani retçi Enver Aydemir’le bunu bir kez daha yaşadık. Askeri cezaevleri; militarizmin birer işkence kampına dönüşmüştür.

Bizler Aydemir’e uygulanan baskı ve işkenceyi protesto ediyor, ulusal ve uluslararası planda insan haklarından yana olan bütün güçlerle birlikte vicdani retçi Enver Aydemir’le dayanışmamızı sürdüreceğimizi bir kez daha ilan ediyoruz.

VİCDANİ REDCİ ENVER AYDEMİR’LE DAYANISMA İNİSİYATİFİ